Un dioddefydd rydym wedi’i chefnogi yw Amelia*, a gysylltodd â Chymorth i Ddioddefwyr pan oedd hi’n poeni am ladrad beic cwad ei mab 9 oed o’u heiddo.

Ers i feic Oliver** gael ei ddwyn, mae e wedi bod yn ofnus iawn ac wedi colli ei hyder. Roedd gormod o ofn arno i gysgu yn ei ystafell wely ei hun, ac roedd e’n cysgu ar wely gwersylla yn ein hystafell ni.

Siaradodd ein gweithiwr achos ag ef am ei deimladau. Dywedodd wrthynt ei fod yn poeni bod rhywun yno pan oedd yn clywed sŵn yn y nos.

Rhoddodd ein gweithiwr achos larwm personol yn arbennig ar gyfer plant i Oliver, ac esboniodd wrtho y gallai ysgrifennu’r hyn oedd yn ei boeni neu’n codi ofn arno a rhoi’r papur i mewn i Biff, y bwytäwr gofidiau, er mwyn iddo gael gwared ar y meddyliau drwg. Roedd Oliver yn hapus i wneud hyn. Edrychom ar y larwm hefyd, gan ddangos iddo beth i’w wneud os oedd ofn arno, neu os oedd e’n clywed unrhyw beth yn ystod y nos.

Ers i fudiad Cymorth i Ddioddefwyr ein cefnogi, mae Oliver wedi gwneud cynnydd ac mae e’n debycach o lawer i’r bachgen bach cyffredin oedd e cyn y digwyddiad. Mae Oliver dal yn defnyddio’r larwm personol, ac mae hyn wedi bod o gymorth mawr iddo. Mae e dal yn cysgu yn ei ystafell wely ei hun, ac mae’n ymddangos fel pe bai wedi ymlacio llawer mwy.